Amerikako kolonien merkataritza-ustiaketaren ondorioz, Sevillako portura afrikar jatorriko ehunka pertsona ekarri dira esklabo gisa saltzeko. Batzuk kolonietara esportatuko dituzte eta beste batzuk hirian geldituko dira. Azken horiek komunitate afroandaluziarra sortuko dute, eta hori gizartean espazioa eginez joango da, hasieratik esklabotasun-egoerari eta arraza-aurreiritzi gogorrei aurre eginda. Musika eta dantza izango dira haien adierazteko modurik eta ezaugarririk nabarmenenak. Sevillako edo Cádizeko aldirietan, garai horretako musika herrikoi guztia irudikatuko da, beste komunitate marjinal, ijito, morisko edo andaluziar batzuekin batera. XIX. mendetik aurrera, biztanle beltzak desagertzen hasiko dira beste gizatalde batzuekiko (ijitoak, esaterako) asimilazioaren bidez. Mende horretan hasi zen musika estilo berri bati buruz hitz egiten: flamenkoa. Hasiera-hasieratik, gaia ikuspuntu teoriko batetik jorratu da, eta guztiz ahaztu izan da afroandaluziarrek egin zioten ekarpena.